بسمه
"دلم یه دوست می خواد،یه دوست،یه دوست"
یه مدت زیادی بود که این جلوی آیدیم نقش بسته بود....
نمیدونم چند وقت.... نمیدونم چقد اعتراض شنیدم و حتی اینکه "پس من چیم..." یا "اینو عوض کن حس بد دست میده به آدم"
من اما نتونستم اگر به دل خودم باشه هیچوقت عوضش کنم... حرف دلمه خب :(
همینجا اعراف میکنم که به تعداد حتی بی نهایت تا دوست دارم...از شهرهای مختلف ایران و حتی کشورهای مختلف جهان، هرچند به تعداد انگشت های یک دست هم نرسه.....
اعتراف میکنم دوست هایی دارم که هیچ کس بهتر از اونها نداره...
اعتراف میکنم همه شون بهترین هستن
ولی شاید واقعنی هیچ کدومشون اونی نیست که دلم میخواد :(
اونی که مثه یه خواهری باشه که همیشه باهام باشه...همیشه باهم صحبت کنیم...(نه یک طرفه)... اونی که هم من باش راحت باشم هم اون با من....
اعتراف میکنم توی طول بیست و اندی سال زندگیم چندین بار بوده همچین کسی ولی برای یه مدت کوتاه... :(
البته اعتراف هم میکنم دیگه عادت کردم به این تنهایی ولی بازم دلم میخواد :(
---
پ.ن مهم:
مسلما منظورم از دوست جز خدا و ائمه هست :)
پ.ن:
22 بهمن مبارک
پ.ن:
این مدت از خیلی کارهام کم کردم یا حتی زدم تا یه کاری رو به بهترین نحو انجام بدم
دیشب دیدم اولین نتایج این همه وقت رو... 89.11.21 ثبت شود در تاریخ زندگیم...
قول میدم به خودم امروز به همه ی دوستام در حد یک پیامک اقلا حالشونو بپرسم... :)
